เมื่อเพลง "สรรเสริญพระบารมี" ขึ้นพวกเราก็ยืนถวามยความเคารพ "พร้อมกับยืนนับจำนวนคนด้วย มีประมาณ 25 คนอ่ะ แต่อย่าเพิ่งแปลกใจนะค่ะ ซึ่งเป็นเรื่องปกติรอบกลางวันคนเมืองพัทยา เวลานี้เขายังไม่ตืนกันหรอกค่ะ ต้องไปดูตอนค่ำ ๆ อาจจะเยอะกว่านี้)
เรายืนถวายความเคารพต่อในหลวงและพระราชินีวีดีโอชุดฉายนี้ น่าจะเป็นชุดทีดีมาก ภาพวีดีโอหลาย ๆ ภาพแสดงให้เห็นถึง "การทรงงานที่หนัก" เพือพสกนิกรของพระองค์ตลอดมาตั้งแต่ขึ้นครองราชย์......."ทุกครั้งเมื่อได้ฟังเพลงสรรเสริญพระบารมี ที่เปียมไปด้วยความจงรักภักดี"
หนังดำเนินเรื่องด้วยหญิงสูงวัยมานั่งเล่าเรื่องโขนที่สวนสาธารณะ ซึ่งตอนแรกมีคนมานั่ง ไม่กี่คนหรอก แต่พอเล่าไปเรื่อย ๆ เริ่มมีคนสนใจเพิ่มขี้นมาเรื่อย ๆ
(แล้วคนในนั้นที่นัดกับเราว่าจะมาพัทยาด้วยคือ พี่ Josh S. ไหนบอกว่าจะมา ฮ่วย..ไปอยู่ในนั้นได้อย่างไร ฮ่า ๆ) ดูหนังเสร็จแล้วก็ไม่หาแล้วนะ แต่หาไม่เจอ นาเกลือซอย 16 ไหนอ่ะ สงสัยไปถ่ายทำกันกลางทะเล...ละมั้งเพ่..Josh *-*
ความประทับใจหลากฉากหนังคือ มุมกล้อง ภาพหนังเป็นธรรมชาติมาก ฉากแสดงโขนตอนประชันกัน....และฉากสุดท้ายที่รำไพเข้าไปกอดครูท่ามกลางเพลิงไฟแล้วบอกว่าจะตายด้วยกัน...เศร้าจัง...
บทรักที่ครูรำไพกับชาด “มันต้องเป็นบทรักในความทรงจำแน่นอน” และต้องพูดถึงกันไปอีกนาน แสดงบทรักกันแบบ “มุ้งกระจาย” ประกอบไปกับเสียงรัวระนาด...โห คิดได้อย่างไรเนี้ย...สุดยอด...
หรือตอนที่ “ชาดบอกรักแรม” ที่ไม่กล้าที่จะ “พูด” ออกมา แต่กลับใช้ท่าทางของ “โขน” ในการบอกรัก ซึ่งตรงนี้ “ทำออกมาได้ดีมาก พระเอกรำสวยมากก...
นักแสดงหน้าใหม่ที่เล่นเป็น "ชาด" (อภิญญา รุ่งพิทักษ์มานะ) "ตือ" (กองทุน พงษ์พัฒนะ) และ "แรม" (นันทรัตน์ ชาวราษฎร์) ทุกคนแสดงได้ดีมากก
ส่วนนักแสดงรุ่นเก่าคุณภาพคับแก้วแล้วได้แก่ คุณสรพงษ์ คุณนิรุตย์ คุณต่ายเพ็ญพักตร์ คุณกบ พิมลรัตน์ ไม่ต้องพูดถึงเล่นได้ดีมาก ๆ
และสิ่งสุดท้ายที่ได้จากหนังเรื่องนี้คือ ความรัก โลภ โกรธ หลง กตัญญู เนรคุณ ผ่านนักแสดง.......ทุกคน
และคนเรา "เมื่อทำความดี เรามีคุณธรรม คุณธรรมนั้นก็จะปกป้องรักษาเราเอง"
http://www.majorcineplex.com/movie_detail.php?mid=970
เนื้อหาในเรื่อง ทำให้น่าติดตามเรื่องไปได้เรื่อยๆ ดูสนุก ไม่ยัดเยียดในการนำเสนอศิลปะแขนงนี้มาในหนังจนเยอะเกินไป
ตอบลบการเล่าเรื่อง และผูกเรื่องราว ก็โอเคน่ะ เพราะด้วยเนื้อหาที่ดราม่าจ๋าขนาดนี้ แต่กลับไม่รู้สึกเบื่อ มีอารมณ์อยากติดตามมากกว่านั่งเบื่อ
การเขียนบท ที่ผูกปมมาอย่างดี แล้วค่อยๆ คลายปมทีละเปาะๆ ส่งผลให้หนังน่าติดตาม และคอยดูปัญหาที่แต่ละคนจะต้องเผชิญ
ส่วน 3 ดารารุ่นใหญ่คงไม่ต้องพูดถึง เพราะส่งพลังออกมาได้อย่างน่าทึ่ง
ส่วนเหล่าเด็กๆ หน้าใหม่ เล่นได้เนียนหน่ะ จนเชื่อว่า เขาเป็นโขนที่เรียนรู้โขนมาตั้งแต่เกิดจริงๆ
และก็ชอบตอนที่พระเอกบอกรักนางเอกด้วยท่าโขน
ชอบทุกบท ทุกตอน
ตอบลบศิลปะ คือ ความงดงามในทุกลีลา ถ่ายทอดผ่านทุกท่วงท่า
ถ่ายทอด"ศิลปะ"และ"กรรม" ผ่านทุกตัวละคร